Η πιθανή σχέση μεταξύ ξενιστή-παράσιτου έχει αποκαλυφθεί χάρις σε μια σειρά από πολύ καλά διατηρημένα απολιθώματα που βρέθηκαν στην Κίνα.
Σήμερα, η ετερόκλητη ομάδα των παρασιτικών εντόμων που είναι γνωστές ως "ψύλλοι" συχνά προσβάλλουν θηλαστικά και πτηνά.
Όμως, λίγα είναι γνωστά για την προέλευσή τους.
Το αρχείο απολιθωμάτων ψύλλων αποτελείται κυρίως από τη νεώτερη εμφάνιση των ειδών, από τα τελευταία 65 εκατομμύρια χρόνια, και η ταυτότητα των πιθανών ψύλλων από την Κρητιδική περίοδο, (145 έως 65 εκατομμύρια χρόνια πριν), συζητιέται από τους εμπειρογνώμονες.
Αλλά ο Michael Engel, ένας παλαιοντολόγος στο Πανεπιστήμιο του Kansas στο Lawrence, και οι συνεργάτες του έχουν επεκτείνει τώρα την ιστορία των παρασίτων τουλάχιστον 60 εκατομμύρια χρόνια.
Η εργασία τους δημοσιεύεται σήμερα στην Nature1.
Ο Engel και οι συνεργάτες του μελέτησαν εννέα δείγματα ψύλλων από δύο χώρους: τα 165-εκατομμυρίων ετών Ιουρασικά απολιθώματα στο Daohugou της Κίνας και τα 125-εκατομμυρίων ετών Κρητιδικών στρωμάτων στο Huangbanjigou,επίσης στην Κίνα.
Τα έντομα δεν έμοιαζαν με τους ψύλλους, όπως τους γνωρίζουμε σήμερα.
Αν και το μήκος των σύγχρονων ψύλλων κυμαίνεται από 1 έως 10 χιλιοστά, στα Ιουρασικά και στα Κρητιδικά είδη ήταν μεταξύ 8 και 21 χιλιοστά. "Αυτά ήταν μεγάλα έντομα σε σχέση με τους σημερινούς ψύλλους", λέει ο Engel.
Αλλά δεν ήταν μόνο το μέγεθος που διαφοροποιούσαν τα προϊστορικά είδη. Οι Ιουρασικοί και οι Κρητιδικοί ψύλλοι δεν είχαν τα πόδια για να κάνουν μεγάλα άλματα που είναι χαρακτηριστικό των σύγχρονων ειδών, και το στόμα τους ήταν θωρακισμένο, με σιαγόνες που είχαν πριονωτές προβολές, σε αντίθεση με τις λείες σιαγόνες των σύγχρονων ψύλλων.
Το πώς αυτά τα χαρακτηριστικά σχετίζονται με τον τρόπο ζωής των ψύλλων είναι δύσκολο να προσδιοριστεί, λέει ο Engel, αλλά μπορεί να υποδεικνύει ότι οι ψύλλοι ήταν ειδικοί στην ενέδρα, και εξασφάλιζαν τα γεύματα του με το να "κρύβονται και στη συνέχεια να σκαρφαλώνουν γρήγορα πάνω στον ξενιστή για να τραφούν, για σύντομο χρονικό διάστημα, πριν αποτραβηχτούν και πάλι ".
Ποιοι ήταν οι ξενιστές είναι ένα άλλο ζήτημα. "Τα στοματικά μόρια είναι σίγουρα υπερβολικά εξοπλισμένα για το τρύπημα των δερμάτων των πρώτων θηλαστικών και πτηνών", λέει ο Engel. "Φαίνεται πραγματικά σαν να ήταν εξειδικευμένα για να τρυπούν ορισμένα βαριά δέρματα, όπως αυτά των δεινοσαύρων".
Ο George Poinar, ένας παλαιοντολόγος στο Oregon State University στο Corvallis, συμφωνεί ότι "χωρίς πόδια για άλματα, οι ψύλλοι θα έπρεπε να σέρνονται ή να έτρεχαν για να βρει ένα ξενιστή". Και προσθέτει ότι "θα μπορούσαν να έκαναν επιθέσεις σε δεινόσαυρους ή, ενδεχομένως, σε πτερόσαυρους".
Αλλά ο μόνος τρόπος για να είμαστε σίγουροι θα ήταν να βρούμε ψύλλους την ώρα που τρέφονται από δεινόσαυρους.
nature
