Εχουμε, δυστυχώς, να διαλέξουμε ανάμεσα σε θυσίες και σε ακόμα μεγαλύτερες θυσίες, σε ασύγκριτα πιο μεγάλες θυσίες.
Εχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε ταπεινώσεις που υφίσταται μία χώρα, ένα έθνος ιστορικό και υπερήφανο και ακόμα μεγαλύτερες ταπεινώσεις (...). Πέρασε πια η εποχή της δημαγωγίας, της ευκολίας και των ψευδαισθήσεων. Πρέπει τώρα να πάρουμε αποφάσεις».
Είναι η δήλωση που έκανε μετά το Γιούρογκρουπ ο Βενιζέλος.
Την έκανε όλο αθωότητα, αλλά και πυγμή!
*
Πρόκειται για την «αθωότητα» όλων εκείνων που δεν ξέρουν τίποτα για το «φόνο».
Που δεν ξέρουν τίποτα για την καταστροφή που οι ίδιοι προκάλεσαν.
Που κάποιοι άλλοι τάχα κυβερνούσαν τόσα χρόνια κι όχι αυτοί.
Που όταν κοιτούν στον καθρέφτη τους δεν βλέπουν ούτε δημαγωγούς ούτε υποκριτές.
*
Πρόκειται για την «πυγμή» των Ηρόστρατων που χωρίς να ερυθριούν συνεχίζουν να το παίζουν «σωτήρες».
Που βγάζουν δεκάρικους της συμφοράς πατώντας πάνω στα συντρίμμια που οι ίδιοι προκάλεσαν.
*
Αλλά σε ένα έχει δίκιο ο Βενιζέλος:
Πράγματι είναι η ώρα της απαλλαγής από ψευδαισθήσεις. Είναι η ώρα των αποφάσεων.
Μόνο που το δίλημμα δεν είναι αυτό που ισχυρίζεται ο κύριος αντιπρόεδρος.
Το δίλημμα δεν είναι «θυσίες ή ακόμα μεγαλύτερες θυσίες». Το δίλημμα δεν είναι «ταπεινώσεις ή ακόμα μεγαλύτερες ταπεινώσεις».
Το δίλημμα είναι:
«Θα συνεχίσουμε να τους ανεχόμαστε ή θα τους πετάξουμε πάνω από το σβέρκο μας;».
Αυτό είναι το δίλημμα.
Αυτό ήταν πάντα. Αλλά τώρα πια μοιάζει με τον κόμπο που έφτασε στο χτένι!
Νίκος Μπογιόπουλος
rizospastis