Γιατί ενώ έχουμε συζητήσει προηγουμένως τις άθλιες συνθήκες για μια χώρα όπου όλο και περισσότεροι ανθρώποι εκπίπτουν από τη μεσαία τάξη σε κατάσταση φτώχειας, η πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερη.
Το Spiegel έχει περιγράψει τη "Νέα δυστυχία στην Αθήνα", όπου "εργαζόμενοι στην κοινωνική βοήθεια και συσσίτια προσπαθούν να βοηθήσουν τους νεόπτωχους των Αθηνών". "Από όταν επικράτησε η οικονομική κρίση, η φτώχεια έχει κυριεύσει τη μεσαία τάξη της Ελλάδας και τα ποσοστά των αυτοκτονιών έχουν σχεδόν διπλασιαστεί". Ακριβώς όπως στις ΗΠΑ, αυτοί που ζουν μέσα στη μιζέρια αυξάνονται εκθετικά, αλλά το τελευταίο πράγμα που ο καθένας χρειάζεται είναι η υπενθύμιση της ύπαρξής τους.
Ωστόσο, ίσως θα έπρεπε, γιατί όταν η στιγμή της Βαστίλης φτάνει, η σπίθα για την ανατροπή της τυραννίας, και ιδίως αυτής που συγκαλύπτεται υπό το πρόσχημα της δημοκρατίας, θα έρθει ακριβώς από τις γειτονιές των φτωχών,των στερημένων, από εκείνους που δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Στην Ελλάδα, με το 28% του πληθυσμού να ζει «στα όρια της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού" αυτή τη στιγμή μπορεί να φθάσει κάθε δευτερόλεπτο.
Η ανταπόκριση τιυ Spiegel από ένα συσσίτιο στην Αθήνα πρέπει να διαβαστεί από όλους όσους σκέφτονται πως πράγματα όπως αυτά δεν υπάρχουν πλέον στις σύγχρονες χώρες της ΕΕ:
Εάν αυτή η κρίση έχει φτάσει στον Πειραιά, έχει κρυφτεί πολύ καλά. Ακόμη και αυτό το κρύο βράδυ του Φεβρουαρίου, τα πολυτελή αυτοκίνητα παρατάσσονται έξω από τις κομψές ψαροταβέρνες στην προκυμαία στο λιμάνι σε αυτό το προάστιο της Αθήνας. Αλλά ο Λεωνίδας Κουτίκας ξέρει πού να κοιτάξει. Ούτε καν 50 μέτρα από τον κεντρικό δρόμο, περίπου δύο γωνίες μακριά, η δυστυχία είναι παντού. Ο Κουτίκας βρίσκει μια πενταμελή οικογένεια που ζει πίσω από μια τέντα που έχει τοποθετηθεί στον τοίχο μιας πολυκατοικίας.
Περιμένουν τον Κουτίκα και τους συναδέλφους του από την ανθρωπιστική οργάνωση "Κλίμακα".Τους δίνουν πακέτα βοήθειας κάθε βράδυ. "Κάθε μέρα ο κατάλογος των ατόμων που έχουν ανάγκη γίνεται μεγαλύτερος", λέει ο Κουτίκας. Μιλάει από εμπειρία. Μέχρι πρόσφατα, ο 48χρονος κοιμόταν και ο ίδιος στους δρόμους.
Η Αθήνα,όπως και κάθε άλλη μεγάλη πόλη, είχε πάντα ένα πρόβλημα με τους άστεγους. Όμως η οικονομική κρίση και το χρέος οδήγησαν σε φτώχεια, που αργά αλλά σταθερά αναπτύσσεται εκτός ελέγχου. Το 2011, υπήρχαν 20 τοις εκατό περισσότεροι καταχωρημένοι άστεγοι από το προηγούμενο έτος. Ανάλογα με την εποχή, ο αριθμός αυτός μπορεί να φτάνει τις 25.000.
Τα συσσίτια στην Αθήνα αντιμετωπίζουν ρεκόρ ζήτησης, με 15 τοις εκατό περισσότερους ανθρώπους που έχουν ανάγκη από δωρεάν γεύματα.
Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχουν αξιόπιστες εκτιμήσεις ως προς τους αριθμούς των "νεόπτωχων" επειδή δεν υπάρχουν οι κατάλληλες μελέτες.
Οι οικογένειες μπορούν επίσης να μετριάσουν την σκληρότητα πολλών οικονομικών καταστροφών.
Εκείνοι που έχασαν τις δουλειές τους ή τα σπίτια τους αναζητούν κατάλυμα σε συγγενείς, πριν περάσουν σε επίσημες στατιστικές. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα νεότερα θύματα της οικονομικής κρίσης. "Αλλά με τα τόσα πολλά νέα μέτρα λιτότητας της κυβέρνησης, μαζί με τις φορολογικές επιβαρύνσεις, είναι αμφίβολο κατά πόσο καιρό οι οικογένειες μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν ότι κάνουν", λέει η Σταματογιαννοπούλου.
Αυτό που είναι σαφές είναι ότι το 2010, σχεδόν το 28 τοις εκατό των Ελλήνων, ή 3,03 εκατομμύρια άνθρωποι, ζούσαν στο όριο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού, σύμφωνα με τους αριθμούς που έδωσε την περασμένη εβδομάδα η Eurostat, η στατιστική υπηρεσία της ΕΕ. Με την ύφεση να έχει βαθύνει από τότε, φαίνεται πιθανό ότι ο αριθμός των φτωχών Ελλήνων αυξήθηκε το 2011."
zerohedge Απόδοση από την ψείρα