Ωστόσο, καθώς οι ειρηνικές διαδηλώσεις έχουν εξελιχθεί σε αντάρτικο πόλης και η εξέγερση κοντεύει να κλείσει χρόνο, χωρίς ούτε να καταστέλλεται ούτε να επιτυγχάνει τον μόνο στόχο που θέτει, δηλαδή την εκθρόνιση του Άσαντ, αρχίζει να γίνεται καθαρό ότι αυτή η υπόθεση είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια εσωτερική δημοκρατική διεκδίκηση. Ολοένα και περισσότερο φαντάζει ως μια απροκάλυπτη εξωτερική επέμβαση.
Έτοιμες οι μαριονέτες
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Foreign Policy, η διοίκηση Ομπάμα προετοιμάζει σιωπηλά τις επιλογές για παροχή άμεσης βοήθειας και υποστήριξης στους εξεγερμένους στη Συρία. Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, οι Αμερικανοί έχουν ανοίξει τη συζήτηση για τη δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στον εναέριο χώρο της Συρίας. Μια τέτοια ενέργεια χαρακτηρίζεται το πρώτο ουσιαστικό βήμα για άμεση στρατιωτική εμπλοκή.
Στο παρασκήνιο η στρατιωτική εμπλοκή Αμερικανών και Βρετανών θεωρείται δεδομένη. Σύμφωνα με δημοσίευμα της βρετανικής Daily Star, Αμερικανοί πράκτορες της CIA και Βρετανοί της MI6 βρίσκονται ήδη στο έδαφος της Συρίας και συλλέγουν πληροφορίες, παρέχουν συμβουλές στους εξεγερμένους και προετοιμάζουν τις λεπτομέρειες για να είναι όλα έτοιμα όταν αποφασιστούν τα στρατιωτικά χτυπήματα από δυνάμεις του ΝΑΤΟ κατά του καθεστώτος Άσαντ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι την άμεση στρατιωτική παρέμβαση ζητά το πολιτικό όργανο των εξεγερμένων (National Security Council - NSC), το οποίο γίνεται δεκτό μετά βαΐων και κλάδων από τις δυτικές κυβερνήσεις και τους Αμερικανούς, και προβάλλεται ως υποκατάστατο της κυβέρνησης της Συρίας. Το NSC, μάλιστα, έχει ήδη σπεύσει να ξεκαθαρίσει ότι, όταν αναλάβει την εξουσία, θα κάνει τη δουλειά για την οποία προορίζεται: Να... επανακαθορίσει τις σχέσεις της Συρίας με το Ιράν και τη Ρωσία.
Κατά τα λοιπά, οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί έχουν αναλάβει να καλύψουν κάτω από το πέπλο της εξέγερσης κατά ενός δικτατορικού καθεστώτος μια επικίνδυνη γεωπολιτική μάχη με πολλούς πρωταγωνιστές (ΗΠΑ, Ιράν, Ρωσία, Κίνα, Τουρκία, Ισραήλ κ.λπ.), η οποία μπορεί να οδηγήσει σε μια σύγκρουση κολοσσιαίων διατάσεων.
Δεν μπορεί να αντιληφθεί κανείς τι γίνεται σήμερα στη Συρία, αν μείνει παγιδευμένος στην εικόνα που του προσφέρουν τα κυρίαρχα δυτικά media. Η αλήθεια της εξέγερσης κατά ενός αυταρχικού δικτατορικού καθεστώτος είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι της πραγματικότητας. Ολόκληρη η εικόνα σχηματίζεται αν λάβει κανείς υπόψη, ανάμεσα σε άλλα, και τα εξής:
● Η Συρία, πριν ακόμη από την κήρυξη του αμερικανικού πολέμου κατά της τρομοκρατίας (2001), είναι εγγεγραμμένη στην αμερικανική ατζέντα ως τμήμα του «άξονα του κακού» μαζί με τη Λιβύη, το Ιράκ, το Ιράν και τη Β. Κορέα.
● Το καθεστώς της Δαμασκού είναι στρατηγικός εταίρος της Τεχεράνης, δηλαδή του μεγαλύτερου εχθρού των ΗΠΑ (και του Ισραήλ) στην περιοχή.
● Η Συρία είναι στρατιωτικός σύμμαχος της Ρωσίας και το μοναδικό αγκυροβόλιο του ρωσικού στόλου στη Μεσόγειο.
Τα προσχήματα
Όταν, μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους (9.11.2001), ο Τζορτζ Μπους τζούνιορ απλοποίησε με την αυθαιρεσία της υπεροψίας τις παγκόσμιες διεθνείς υποθέσεις («όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας»), συνόψισε αυτό που θα ακολουθούσε τα επόμενα χρόνια: πόλεμος για την επιβολή της αμερικανικής ατζέντας, την επιβολή των αμερικανικών συμφερόντων, με δικαιολογία και πρόσχημα την καταστροφή του «άξονα του κακού».
Η κατάληψη του Αφγανιστάν, η καταστροφή και διάλυση του Ιράκ, η δολοφονία του Καντάφι και το καθολικό ξήλωμα του καθεστώτος του, είναι μια σειρά από κινήσεις που έχουν στόχο την επιβολή της αμερικανικής ισχύος.
Αυτή η αμερικανική ατζέντα, όπως αποδεικνύεται από την περίπτωση της Λιβύης και της Συρίας, εξελίσσεται ανεξαρτήτως του ποιοι βρίσκονται στην εξουσία στην Ουάσιγκτον. Ο Δημοκρατικός Ομπάμα συνεχίζει να μάχεται το «κακό» στη Λιβύη, τη Συρία και το Ιράν, παραλαμβάνοντας και κρατώντας επάξια τη σκυτάλη των άμεσων στρατιωτικών επεμβάσεων και των συγκαλυμμένων μυστικών επιχειρήσεων από τον Μπους και τη νεοφιλελεύθερη κλίκα του.
Αυτό που έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να υπογραμμιστεί είναι ότι η προσπάθεια αποσταθεροποίησης της Συρίας είναι σχεδιασμένη και προετοιμασμένη εδώ και πολλά χρόνια – στο πλαίσιο της στρατηγικής για τη δημιουργία μιας «δημοκρατικής Μέσης Ανατολής» – όπως αποδεικνύεται και από έγγραφο του νεοσυντηρητικού (επί εποχής Μπους) Institute for Advanced Strategic (ανάμεσα στους συντάκτες του και ο «άρχοντας του σκότους» Ρίτσαρντ Περλ), το οποίο αναλύει τη νέα στρατηγική για την ασφάλεια του Ισραήλ μετά το 2000.
Πόλεμος δι’ αντιπροσώπων
Κοντεύει ένας χρόνος αναταραχής, διαδηλώσεων, ταραχών και συγκρούσεων, αλλά η... δημοκρατία στη Συρία δεν φαίνεται να επικρατεί τόσο εύκολα όπως στη Λιβύη. Ο Άσαντ και το καθεστώς του αποδεικνύονται ανθεκτικότεροι του Καντάφι, ο οποίος βέβαια είχε να αντιμετωπίσει την άμεση στρατιωτική εμπλοκή των δυτικών δυνάμεων.
Οι δυτικές δυνάμεις στην περίπτωση της Συρίας, για την ώρα τουλάχιστον, αποφεύγουν την άμεση εμπλοκή και περιορίζονται στην προσφορά οπλισμού, τεχνογνωσίας και επιμελητειακής υποστήριξης.
Μπορεί να μην προβάλλεται στα δυτικά media, αλλά οι ΗΠΑ έχουν προχωρήσει στην ανάπτυξη ναυτικών δυνάμεων στην ανατολική Μεσόγειο υπογραμμίζοντας την τεράστια δύναμη πυρός που διαθέτουν. Ακόμη δεν είναι μυστικό, καθώς υπάρχουν εκτεταμένες αναφορές σε αραβικές και τουρκικές εφημερίδες ότι εδώ και χρόνια λειτουργούν διάδρομοι εφοδιασμού με οπλισμό των Σύρων αντιστασιακών από την Ιορδανία.
Στα ίδια ρεπορτάζ μπορεί να δει κανείς πληροφορίες για την αποστολή Γάλλων εκπαιδευτών, οι οποίοι ανέλαβαν να αναδείξουν αξιόμαχα στελέχη από τη συριακή αντιπολίτευση προσφέροντάς τους στρατιωτική εκπαίδευση σε βάσεις στο έδαφος της Τουρκίας και του Λιβάνου. Κάπως έτσι έχει δημιουργηθεί ο στρατιωτικός βραχίονας των αντιφρονούντων στη Συρία με την επωνυμία Free Syrian Army (FSA).
O FSA, μάλιστα, υποστηρίζει ότι έχει στις τάξεις του περί τους 20.000 μαχητές. Αξίζει επίσης να υπογραμμιστεί ότι ο αρχηγός του FSA Riad al-Assaad έχει το αρχηγείο του στην Τουρκία.
Η... δημοκρατία διστάζει
Παρ’ όλα αυτά, οι δυτικές δυνάμεις διστάζουν, προς το παρόν τουλάχιστον, να προχωρήσουν στην άμεση στρατιωτική επέμβαση κατά της Συρίας. Ο λόγος που εμποδίζει την άμεση εκδήλωση των... δημοκρατικών ευαισθησιών των δυτικών έχει να κάνει με το γεγονός ότι το καθεστώς της Συρίας υποστηρίζεται εμπράκτως από το Ιράν αλλά και τη Ρωσία. Η εικόνα, λοιπόν, ξεκαθαρίζει...
Στη Συρία η μάχη κατά του καθεστώτος έχει να κάνει με τα γεωπολιτικά της περιοχής. Η Δύση επιχειρεί να καθαρίσει (δεδομένης της τύχης που επιφύλαξαν οι νικητές στον Σαντάμ και τον Καντάφι, βάσιμα μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι ο Άσαντ στη Συρία μάχεται κυριολεκτικά για να σώσει το κεφάλι του) τον μόνο ισχυρό σύμμαχο της Τεχεράνης και ταυτόχρονα να εκδιώξει τη Μόσχα από τη μόνη πρόσβαση που έχει στη Μεσόγειο.
Φαίνεται, όμως, πως η προσπάθεια επιβολής της «αμερικανικής ειρήνης» στην περιοχή δεν θα είναι τόσο απλή υπόθεση, καθώς, όπως είπαμε, ο στόχος της ανατροπής του καθεστώτος της Συρίας είναι πολύ μεγαλύτερος: είναι το Ιράν.
Άμεση εμπλοκή της Ρωσίας
Σύμφωνα με όσα αναφέρουν οι ισραηλινοί, η Ρωσία έχει εξασφαλίσει την αεράμυνα της Συρίας προμηθεύοντας τους αξιόπιστους πυραύλους S-300 καθώς και προσωπικό για τον χειρισμό τους.
Με τον τρόπο αυτόν η Μόσχα δηλώνει ότι είναι αποφασισμένη να μην αφήσει να αλλάξει το status quo στη Συρία και σε οποιαδήποτε περίπτωση να μην αφήσει την κατάσταση να εξελιχθεί όπως εξελίχθηκε στη Λιβύη (απ’ όπου η Μόσχα με την πτώση του καθεστώτος Καντάφι έχασε, εκτός των άλλων, και συμβόλαια για την πολεμική της βιομηχανία ύψους πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ).
Σύμφωνα με δημοσίευμα της αραβικής εφημερίδας Al Quds-Al Arabi, η οποία εκδίδεται στο Λονδίνο, από τον περασμένο μήνα ρωσικά πλοία που έχουν φτάσει στο λιμάνι της Λαττάκειας στη Συρία μετέφεραν Ρώσους τεχνικούς συμβούλους, οι οποίοι θα βοηθούν στην ενεργοποίηση των πυραύλων S-300 που έχουν παραληφθεί από το καθεστώς της Δαμασκού. Επικαλούμενη πηγές από τη Ρωσία, η εφημερίδα αναφέρει πως η Μόσχα θεωρεί «κόκκινη γραμμή» οποιαδήποτε ενέργεια εναντίον της Συρίας.
Παράλληλα με τους πυραύλους το δημοσίευμα αναφέρει πως η Ρωσία έχει εγκαταστήσει προηγμένα συστήματα ραντάρ σε σημεία «κλειδιά», ελέγχοντας τον εναέριο χώρο πάνω από κύριες βάσεις του Στρατού και της Αεροπορίας της Συρίας, ενώ άλλα συστήματα ελέγχουν τον εναέριο χώρο βόρεια και νότια της χώρας από όπου θεωρούν ότι μπορεί να προέλθουν αεροπορικές επιθέσεις.
Και αυτές οι κατευθύνσεις είναι προς τη μεριά της βάσης Ιντσιρλίκ του ΝΑΤΟ στην Τουρκία, όπως και το μεγαλύτερο μέρος του εναέριου χώρου του Ισραήλ, αν και θεωρείται απίθανο για το τελευταίο να αναμιχθεί σε μια επίθεση εναντίον του συριακού καθεστώτος με οποιονδήποτε τρόπο.
Στον διεθνή Τύπο, τέλος, διατυπώνονται ισχυρές υπόνοιες πως ένα μέρος των χρημάτων για την αγορά των S-300, τους οποίους τώρα Ρώσοι στρατιωτικοί σύμβουλοι εγκαθιστούν στη Συρία, προήλθαν από το Ιράν...
Το Ιράν ο στόχος
Το Ιράν, εκτός από διαβολικό κράτος - μέλος του «άξονα του κακού», είναι και πολλά άλλα πράγματα, τα οποία καθιστούν αυτή τη χώρα γεωπολιτικά σπουδαία και ισχυρή.
Στον ιστότοπο Information Clearing House ο αρθογράφος Bruce K. Gagnon παρουσιάζει έναν χάρτη με τις αμερικανικές βάσεις στις χώρες γύρω από το Ιράν και αρχίζει την ιστορία του ως εξής: Αυτός ο χάρτης τα εξηγεί όλα. Κάθε αστέρι αντιστοιχεί σε μια αμερικανική βάση τριγύρω από το Ιράν.
Κοιτώντας τον χάρτη βλέπει κανείς ότι το Ιράν είναι περικυκλωμένο από περισσότερες από 20 αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις, οι οποίες βρίσκονται στο Ομάν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κουβέιτ, τη Σαουδική Αραβία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Τουρκμενιστάν και την Τουρκία. Η μόνη χώρα με την οποία συνορεύει το Ιράν και (προς το παρόν τουλάχιστον) δεν υπάρχουν αμερικανικές βάσεις (αλλά εξελίσσεται με ένταση η αμερικανική προσπάθεια για την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ) είναι η Γεωργία.
Κοιτώντας κάποιος τον χάρτη με τις αμερικανικές εγκαταστάσεις γύρω από το Ιράν και έχοντας υπόψη ότι αυτή η χώρα δεν έχει καμία απολύτως στρατιωτική βάση έξω από το έδαφός της, αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι η Τεχεράνη αυτή που απειλεί και επιτίθεται, αλλά η Ουάσιγκτον. Δεν πετούν άλλωστε ιρανικά μη επανδρωμένα κατασκοπευτικά αεροσκάφη πάνω από το έδαφος των ΗΠΑ, αλλά αμερικανικά πάνω από το έδαφος του Ιράν.
Ένα μάλιστα από αυτά τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, το Ιράν κατάφερε να το «συλλάβει» και να το προσγειώσει στο έδαφός του.
Διαρκής απειλή
Η «σύλληψη» του αμερικανικού κατασκοπευτικού ήταν η απάντηση που κατέφερε να διατυπώσει το Ιράν σε μια σειρά επιθετικών ενεργειών των ΗΠΑ. Και απ’ ό,τι φαίνεται, για να δοθεί αυτή η απάντηση, το Ιράν «αγόρασε» τη ρωσική τεχνική - τεχνολογική βοήθεια. Την άποψή αυτή, αξίζει να σημειωθεί, υποστηρίζει μεταξύ άλλων και ο πρώην επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας στη Γ.Σ. του ΟΗΕ πρεσβευτής Τζον Μπόλτον.
Είτε με βοήθεια από έξω (Ρωσία) είτε έχοντας αναπτύξει δική του τεχνολογία, το Ιράν έχει εντυπωσιάσει τους ειδικούς, καθώς, εκτός από το μη επανδρωμένο αεροσκάφος που… συνέλαβε, σύμφωνα με πληροφορίες που μετέδωσαν ιρανικά αλλά και αμερικανικά ΜΜΕ, κατάφερε να «τυφλώσει» και έναν δορυφόρο της CIA...
Η Κίνα
Στο πλαίσιο της κλιμάκωσης της πίεσης που ασκούν οι ΗΠΑ στην περιοχή εντάσσεται και η υιοθέτηση νέων κυρώσεων κατά της Συρίας, αλλά και του Ιράν. Αξιοσημείωτη είναι η αντίθεση που διατύπωσε με ένταση η Κίνα.
Το ενδιαφέρον του Πεκίνου για το Ιράν εξηγείται εύκολα αν λάβουμε υπόψη ότι καλύπτει το 30% των αναγκών του σε πετρέλαιο με εισαγωγές από το Ιράν. Αυτή η... λεπτομέρεια ίσως οδήγησε τον στρατηγό Zhang Zhaozhong, καθηγητή της ανώτατης στρατιωτικής ακαδημίας της Κίνας, να διατυπώσει μια ανατριχιαστική θέση: Η Κίνα, είπε ο Κινέζος στρατιωτικός, δεν θα διστάσει να προστατεύσει το Ιράν ακόμη και με τον κίνδυνο να προκληθεί Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος!
topontiki