Από το Μαρικάκι
Η «κόκκινη γραμμή» για τον Λουκά Παπαδήμο είναι η σωτηρία της χώρας, οπότε να κοιμάστε όλοι ήσυχοι. Όπως ο ίδιος όρισε την «σωτηρία», αυτή μάλλον ταυτίζεται με το δίπολο παραμονή στο ευρώ – ανταγωνιστικότητα. Και τι ανταγωνιστικότητα! Του θανατά. Με μισθούς επιπέδου ... δαπέδου! Γιατί όπως ο ίδιος επίσης μας εξήγησε είναι βλακείες όλα αυτά τα «κεκτημένα» που πάνε και βάζουν διάφοροι συνδικαλισταραίοι (για την τιμή των όπλων κι αυτοί και υπό την πίεση της κοινωνίας) ως βάση συζήτησης. Ποια κεκτημένα και κουραφέξαλα, έχουμε βαθιά ύφεση, μεσαίωνα, τι δεν καταλαβαίνετε ακριβώς; Ρηντ μάι λιπς γιου μπάσταρντς, «δεν μπορούμε να ξεκινάμε το διάλογο από τη βάση δεδομένων και αμετακίνητων κεκτημένων, διότι αύριο κινδυνεύουμε να μην έχουμε τίποτα». Πώς το λένε ρε παιδί μου; Άτακτη χρεοκοπία... γκέγκε; Αντερστάντ; Καπίτο; Το’ χεις;
Με άλλα λογια για τον Lucas Papademos μία βάση υπάρχει, η μηδενική. Μάλιστα από αυτή τη βάση σχεδιάζει να κάνει και «διαπραγματεύσεις» με την τρόικα – η οποία πρφανώς ήταν αυτή που του υπαγόρευσε το σημείο εκκίνησης, αν και μετά τόσα χρόνια στο κουρμπέτι, αυτά τα πράγματα γίνονται και ανακλαστικά, ο μαθητής ξέρει πολύ καλά τι θα ζητήσει ο δάσκαλος και παίρνει την πρωτοβουλία να βγει μπροστά.
Να υποθέσουμε λοιπόν ότι η σκληρή «διαπραγμάτευση» θα πάει κάπως έτσι: « Πόσα μας δίνετε Mr Blue Eyes για βασικό μισθό: 200 ευρώ, 300 ευρώ, άντε 400; Καλά είναι ; Να το αφήσω; Ε, να μη γίνουμε και Βουλγαρία με τη μία, δεν συμφωνείτε κι εσείς Mr Blue Eyes»;
Η ανταγωνιστικότητα δεν είναι απλό πράγμα, άλλωστε, θέλει (ανθρωπο)θυσίες. Όπως σημείωσε και το Bloomberg όσο περισσότερο καιρό επιμένει η υψηλή ανεργία, τόσο καλύτερα για τη διατήρηση του μισθολογικού κόστους σε χαμηλά επίπεδα και για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας σε... κινεζοεπίπεδα (λέμε τώρα).
Τώρα, αν η πολλή ανταγωνιστικότητα θα μας μεταλλάξει ως λαό προσδίδοντάς μας – στα πλαίσια του διεθνισμού αυτό και της αλληλεγγύης των λαών - όλο και περισσότερο ασιατικά βιολογικά χαρακτηριστικά (σχιστά μάτια, κίτρινο δέρμα, πρόκα μαλλί)ε, είπαμε, η σωτηρία της χώρας προέχει.
Υποθέτουμε ότι η «σωτηρία της χώρας» θα προέχει ακόμη κι αν κατέβουν οι εξωγήινοι και μπάσουν το 99% των Ελλήνων σε ένα διαστημόπλοιο και ύστερα εξαφανιστούν κάπου στο Γαλαξία. Πιθανότατα τότε είναι που θα σωθεί η χώρα, από τη χαίνουσα πληγή της, δηλαδή τους ίδιους τους πολίτες της και τον «κακό εαυτό» τους.
Ελλείψει εξωγήινων, όμως, θα μας εφαρμόσουν ... ανταγωνιστικότητα...